Η Λήμνος ήταν ανέκαθεν οινοπαραγωγικό νησί και είναι γνωστή για τα κρασιά της από την αρχαιότητα. Ο Όμηρος αναφέρει στην Ιλιάδα ότι με λημνιό κρασί ευφραίνονταν οι Αχαιοί, όσο διαρκούσε η πολιορκία της Τροίας. Έκτοτε, το λημνιό κρασί συγκαταλέγεται σταθερά στα κύρια προϊόντα του νησιού. Το ηφαιστειογενές έδαφός της είναι ιδανικό για την καλλιέργεια του αμπελιού. Φημισμένο είναι το λευκό κρασί που παράγεται από την ποικιλία μοσχάτο Αλεξανδρείας, που οι ντόπιοι το ονομάζουν «εγγλέζικο», και σήμερα καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά στη Λήμνο. Από μία αρχαία ποικιλία σταφυλιών, το «καλαμπάκι», παράγεται το ομώνυμο κόκκινο κρασί. Το γλυκό κρασί (Muscat) που πίνεται ως απεριτίφ, έχει κερδίσει όλες τις αγορές του εξωτερικού.

Το τσίπουρο εξακολουθεί να παρασκευάζεται στη Λήμνο με τον παραδοσιακό τρόπο (λακαριό) και είναι διπλής απόσταξης, με ή χωρίς γλυκάνισο, με ωραίο άρωμα και δυνατή γεύση. Ο μούστος (πετιμέζι) είναι ο χυμός που παράγεται από τις ρώγες των σταφυλιών, από τον οποίο παρασκευάζεται, με τον παραδοσιακό τρόπο, ένα παχύρευστο, σκουρόχρωμο, γλυκό προϊόν που χρησιμοποιείται στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική.

Όμως τα εύφορα εδάφη της δεν περιορίζονται μόνο στην οινοπαραγωγή. Εξαιρετικής ποιότητας είναι και τα άλευρα που παράγονται στο νησί, από σκληρό σιτάρι όπως το «μαυραγάνι», από το οποίο παρασκευάζονται παξιμάδια, βουτήματα, κουλουράκια διαφόρων τύπων και εξαιρετικό ψωμί. Επίσης, φτιάχνονται τα παραδοσιακά ζυμαρικά όπως φλομάρι, τραχανάς και τα αυτούδια.

Η Λήμνος έχει μια ξεχωριστή παράδοση στην παρασκευή τυριών, όπως το καλαθάκι (σαλαμούρα), το κασκαβάλι και το μελίχλωρο ή μελίπαστο τυρί (φρέσκο τυρί που μισοστεγνώνει σε σκιερό και αεριζόμενο μέρος). Το καλαθάκι Λήμνου είναι παραδοσιακό λευκό τυρί άλμης με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης. Την ονομασία του την πήρε από τα μικρά πλεκτά ψάθινα καλαθάκια που χρησιμοποιούνταν για τη στράγγισή του.

Γνωστό είναι και το αγνό και αρωματικό μέλι ανθέων, που ολοκληρώνει την εικόνα μιας πανδαισίας αρωμάτων και γεύσεων. Ο χαλβάς Λήμνου έχει και πάλι την τιμητική του, ειδικά τώρα που ο κόσμος ανακαλύπτει ξανά τα παραδοσιακά επιδόρπια,. Υγιεινός και ελαφρύς, φτιαγμένος μόνο από ταχίνι και μέλι, με γεύση βανίλια ή κακάο με ή χωρίς ξηρούς καρπούς. Επίσης, τα λουκούμια της Λήμνου είναι αποτέλεσμα μιας μοναδικής συνταγής, με βάση τη ζάχαρη, τη γλυκόζη, το άμυλο και την προσθήκη αρωμάτων, ενώ στην λίστα των γεύσεων που πρέπει να δοκιμάσετε είναι τα παραδοσιακά γλυκίσματα «βενιζελικά» (φοντάν με αμύγδαλο και σοκολάτα, σκεπασμένα με γλάσο βανίλιας που αφιέρωσαν στον Ελευθέριο Βενιζέλο), οι «σαμσάδες», ο μπακλαβάς, τα αμυγδαλωτά, καθώς και τα γλυκά του κουταλιού όπως βύσσινο, κυδώνι, σύκο, σταφύλι, ντοματάκι, μελιτζανάκι, καρπούζι και κολοκύθι (ριτσέλια).

Τέλος, η Λήμνος φημίζεται για τα νόστιμα και φρέσκα ψάρια και οστρακοειδή, τα ντόπια κρέατα όπως το αρνί, το κατσίκι, το χοιρινό και το αγριοκούνελο, καθώς και για τα όσπρια όπως ο άφκος (φάβα), τα μαυρομάτικα φασολάκια και τα κουκιά.  Ο επισκέπτης του νησιού δεν θα πρέπει να παραλείψει να δοκιμάσει την νόστιμη τοπική κουζίνα, με κύρια συστατικά τα ντόπια προϊόντα. Υπέροχο πιάτο είναι η περίφημη αστακομακαρονάδα, καθώς και διάφορες γεύσεις με σουπιές, καλαμάρια και χταπόδι. Στις ντόπιες σπεσιαλιτέ συγκαταλέγονται και ο κόκορας με τα φλομάρια, η πέρδικα ή μπεκάτσα κοκκινιστή, το κουνέλι στιφάδο, τα κοκκινιστά σαλιγκάρια, τα αυτούδια με τυρί μελίχλωρο και μούστο, ο καβουρμάς (παστό χοιρινό) με αυγά και το κασπακινό (αρνάκι με πιλάφι, που έχει καλυφθεί με φρέσκο τυρί και ψήνεται στο φούρνο). Ξεχωριστή θέση στην Λημνιά κουζίνα έχουν και οι πίτες όπως κολοκυθόπιτα γλυκιά, κολοκυθόπιτα αλμυρή, τυρόπιτα στριφτή και πίτα με χόρτα του βουνού.